اَللّهُمَّ اِنّى وَقَفْتُ عَلى بابٍ مِنْ اَبْوابِ بُیُوتِ نَبِیِّکَ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ الِهِ
اذن دخول میخواندیم.همه زمزمه کنان میگفتند" ءَاَدْخُلُ یا رَسُولَ اللَّهِ، ءَاَدْخُلُ یا حُجَّةَ اللَّهِ"؟...
و من التماس کنان تکرار می کردم" فَاْذَنْ لى یا مَوْلاىَ فى الدُّخُولِ، اَفْضَلَ ما اَذِنْتَ لِأَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِکَ، فَاِنْ لَمْ اَکُنْ اَهْلاً لِذلِکَ، فَاَنْتَ اَهْلٌ لِذلِکَ"
وقتی برگشتیم تا وارد حرم شویم،چشمهایشان همه گریان بود...
درست است که سعی می کردند در خنده هایشان بغضشان نترکد و لرزشش را پنهان می کردند
اما
علی بن موسی الرضا ضامن غزالهای دل همه است،
زیارتتان قبول
....
+آیت‌الله بهجت:
زیارتتان قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید. هنگامی که از حضرت رضا اذن دخول می‌طلبید و می‌گویید: «أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟» به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت(ع) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء(ع) گریه است، اگر اشک آمد امام حسین(ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید. اگر حال داشتید، به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به‌وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز، روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.
++ در این مدت نبودن در جوار حرم مولا دعاگوی همه شما عزیزان بودیم
*من که توی سیاهیا از همه رو سیاه ترم
میون این کبوترا با چه رویی بپرم؟؟؟
خوش به سعادتت ♥
ان شالله اربعین کربلا , چی میشه دعوت بشیم همه کربلا تمام دوستا وبلاگی هم رو اون جا ببینیم ؟ ان شالله که بشه ان شالله قسمت بشه دعوت بشیم ♥
فدایی داری
ممنون عزیزمممم نائب الزیاره شمام بودم:)
ان شاءالله به زودی زود مشهد الرضا نصیبمون بشه
و بعد هم کـــــــــــربلا
چه دعای زیبایی...ان شاءالله که بشه♥:)
امسال موقع اذان صبح،بعداز زیارت،رو به رو ی پنجره فولاد،دوست عزیزمو دیدم که باورش برام سخت بود...
ان شاءالله ماهم همو بین الحرمین ببینیم♥♥♥
با کریمان کارها دشوار نیست...
فدات بشممممممم:)