به بهانه پخش مستند ثریا و اتفاقات اخیر هسته ای ...

آزادی من به عنوان یک دختر ایرانی مسلمان شیعه وقتی که رنگ لاک ناخنهایم با رنگ لباسم ست نباشه از بین نمی رود
آزادی من با رنگ جیغ شلوارم یا میزان تنگی ساپورتم سنجیده نمیشود.
من به آزادی دخترکانی که رنگ بلوندموهایشان از زیر شال بر باد رفته شان خودنمایی می کند حتی غبطه هم نمیخورم.

من هیچ حصاری را دور خودم باپوشیدن چادر احساس نمیکنم.

آزادی من با ارزشتر از این حرفهاست که در لبخند پسرک غریبه با لباس صورتی رنگ و یا نگاه هوس باز جوانکی بلهوس محدود شود و معنا پیدا کند.
آزادی من از سایزپاشنه کفش آن زن روبه رویی و صدای ضرب آهنگش بلندتر است.
آزادی من در گرمای تابستان دود نمیشود برود به هوا .
چادر ، آزادی مرا از حصار زمین به سرزمینهای لایتناهی آسمانی گسترش میدهد .
چادر به من اجازه ی پرواز از زیر نقاب نگاه نامحرمان تا بی نهایت را میدهد

آنان که میگویند چادر محدود میکند،آزادیم را صلب میکند ، بدانند آزادی من با چادر ازبین نمیرود...

آزادی من به عنوان یک ایرانی وقتی لگدمال میشود که شیطان یزرگ اجازه بازدیدهای فراتر از پروتکل الحاقی را به دست آورد.

من آن لحظه ای احساس کردم آزادیم در خطر است که صدای مادر شهید احمدی روشن به فریاد در آمد که :

" برخی لوزان را با قطعنامه 598 مقایسه می‌کنند. باید بدانیم در قطعنامه 598 با اینکه تمامیت ارضی ما حفظ شد یک سانت از کشور را به دشمن ندادیم و قرار شد مقصر جنگ شناسایی شود و غرامت بپردازد، با این حال هم امام(ره) گفتند این جام زهری بود که من نوشیدم. در قطعنامه 598 هم دشمن نشان داد که نمی‌شود به او اعتماد کرد. با این همه می‌گویند ما درباره لوزان چیزی نگوییم.

پیشرفت هسته‌ای ما می‌تواند علاوه بر کمک به اقتصاد ما باعث داشتن نیرویی بازدارنده در برابر اسرائیل شود.

تفاهم‌نامه هسته‌ای آزادی ما را محدود می‌کند به صورتی که آنها می‌توانند از مراکز نظامی ما بازدید کنند.

آیا آمریکایی‌ها هم اجازه می‌دهند که ایرانی‌ها به هر جای کشورشان که می‌خواهند بروند و بازدید کنند؟

ما چگونه می‌خواهیم جواب بچه‌هایمان را بدهیم؟

بچه‌های ما از ما انتظار دارند که چیزهایی که به دست آورده‌ایم را حفظ کنیم. "

مادر شهید هسته ای کشورم ،مادربزرگ علیرضا،با صدای بلند اعلام کرد:

مادر بزرگوار

اشکهایی که در پایان مراسم و به دور از دوربین خبرنگارهای ریختید روشنگر و حکایتگر مسئولیتی بزرگ و باری گران دارد که بر دوش ملت ایران است...شهدا زنده اند...ان شاءالله که دست الهی شان مانع از بسیاری از خطاها گردد...
امروز رهبرم چه قدر در این مسیر تنهاست...
فراموشمان نشود که :
سید علی هنوز هم فریاد "هل من ناصر ینصرنی" سر میدهد و هنوز هم ندای "این عمار"ش در گوش عالمیان طنین انداز است...

...آن روز مراسم تمام شد و همه مان پراکنده شدیم و من به این می اندیشیدم که آزادی را چطور باید معنا کرد؟!

یادآورنوشت: مراسم بزرگداشت شهدای هسته ای باحضور مادر و همسر شهید احمدی روشن